பாஜக ஆட்சியில் மறையும் மக்களாட்சி மரபுகள்

மக்களாட்சி முறையில் நடைமுறைகளும் செயல்பாடுகளும் பலவகையான மரபுகளை அடிப்படைகளாகக் கொண்டிருக்கின்றன. இவற்றுள் முதலாவது, கருத்துக் கூறும் உரிமையாகும். அடுத்து வருவது, பெரும்பான்மை மக்களின் கருத்துகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவம்.

முதலாவதாக உள்ள கருத்துக் கூறும் வாய்ப்பு மறுக்கப்படுமானால், பெரும்பான்மை என்ற கோட்பாட்டின் வரையறை – வலியுறுத்தல் – வல்லமை என்பன போன்ற அனைத்துப் போக்குகளும் பொருத்தமற்றதாக மாறிவிடக்கூடும்.

தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினர்களைக் கொண்ட மக்களாட்சி முறை என்னும் ஒரு வடிவம் உருவாவதற்கு முன்னரே, வெகு மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ளும் நடைமுறையினைப் பின்பற்றுதல் என்னும் ஒரு மரபு உருவாகி வலுப்பட்டிருந்தது. இந்த மரபு அல்லது மாண்பு இனக்குழு வாழ்முறையிலேயே தோற்றம் கண்டுவிட்டதை அறியலாம். உணவு திரட்டும் நிலையில் இருந்த காலகட்டத்திலேயே அன்றைய இனக்குழுக்கள் அனைவரும் ஒன்று கூடித் தங்களுக்கான முடிவுகளைக் கலந்துரையாடி மேற்கொண்டனர் என்பது வரலாற்று உண்மையாகும்.

அடுத்து, உற்பத்தியும் உற்பத்திக் கருவிகளின் வளர்ச்சியும் நுட்ப அறிவும் வளர்ச்சி பெற்று, முன்னேறிச் செல்கின்ற சூழ்நிலை உருவானபோது, இத்தகைய கூடி முடிவெடுக்கும் முறை பல்வேறு மாறுதல்களைப் பெற்று வந்தது. இந்த மக்கள் ஏற்பு முறை, பல கட்டங்களைக் கடந்து, இன்று மக்களாட்சி முறையாகச் செம்மைப்பட்டுள்ளது.

பாரதிய சனதாக் கட்சி ஆட்சி பொறுப்பேற்ற கடந்த பத்தாண்டுகளுக்கு மேலான காலத்தில், மக்களாட்சி நெறிமுறைகள் பலவற்றை நொறுக்கியும் மாண்புகளை மறுத்தும் மரபுகளை மாற்றியும் செயல்பட்டு வருவதைக் காணலாம். அரசின் செயல்பாடுகளில் சார்பு நிலை, மாற்றுக் கட்சியினர் ஆளும் மாநிலங்களைப் புறக்கணித்தல், தேர்தல் போக்குகளை மாற்றுதல், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசுகளைக் கவிழ்த்தல், நீதித் துறையினைத் தவறாகப் பயன்படுத்துதல், ஒன்றிய அரசின் புலனாய்வு, வருமான வரி முகாமைகளைக் கொண்டு எதிர்க்கட்சியினரைப் பழிவாங்குதல் என்பன போன்றவை இயல்பான நடைமுறைகளாகிவிட்டன.

நாடாளுமன்றத்தின் இரண்டு அவைகளும் பெரிதும் முடக்கப்பட்டுவிட்டன. கலந்துரையாடல் இல்லாமல் சட்டங்கள் நிறைவேற்றப்படுகின்றன. ஒன்றிய அரசினை எதிர்த்துக் குரல் எழுப்பும் சூழல்கள் வந்தால், நாடாளுமன்றச் செயல்பாடுகள் முடக்கப்படுகின்றன. எதிர்க்கட்சியினர் உரையாற்ற – கருத்துக்களைப் பதிவு செய்ய வாய்ப்புகள் பெரிதும் குறைக்கப்படுகின்றன அல்லது முற்றிலும் மறுக்கப்படுகின்றன. எதிர்க்கட்சியினர் அவைகளில் இல்லாதபோது, ஒருதலைப்பட்ட சட்ட முன்வரைவுகள் கொண்டுவரப்பட்டு ஏற்கப்பட்டதாகக் காட்டப்படுகின்றன.

இதற்கான அண்மைக் கால எடுத்துக்காட்டுகளில் ஒன்று, துணைக் குடியரசுத் தலைவரும் மாநிலங்களவைத் தலைவருமான திரு சகதீப் தன்கர் அவர்களைப் பொறுப்பு நீக்கம் செய்வதற்காக எடுக்கப்பட்ட முயற்சிகளை முறியடித்த முறையாகும்.

இப்போதைய குடியரசுத் துணைத் தலைவர், மேற்கு வங்க ஆளுநராக இருந்தபோதே குழப்பங்களுக்கும் தன்னிச்சைப் போக்குகளுக்கும் அடாவடிகளுக்கும் பெயர் பெற்றவர். அதனாலேயே அவர் குடியரசுத் துணைத் தலைவர் பொறுப்புக்குக் கொண்டுவரப்பட்டார். நாட்டின் இரண்டாவது பெரும் பொறுப்பு என்று அடிக்கடி கூறிக்கொண்டாலும், அதற்கான தகுதி தனக்கில்லை என்பதை அவ்வப்போது அல்ல, எப்போதும் உறுதிப்படுத்திக்கொண்டிருப்பவர் அவர்.

மாநிலங்களவைத் தலைவர் என்பதன்றி, குடியரசுத் துணைத் தலைவருக்கென வேறு பணிகள் ஒதுக்கப்படவில்லை. இந்த ஒன்று போதும், அவர் தனது நன்றியறிதலை நாள்தோறும் காட்டிக்கொண்டிருக்கிறார். மாநிலங்களவையில் எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்கள் பேசும்போது குறுக்கிடுதல், உறுப்பினர் அல்லாதோர் மேல் குறை சொல்லுதல், வேண்டாத வெறுப்பான கருத்துக்களை வெளிப்படுத்துதல், அரசின் சார்பாகவே செயல்படுதல், ஆளும் கட்சியினருக்கு மிகு வாய்ப்பளித்தல், மக்களவை மாண்புகளுக்கு மாறாக இருத்தல் என்பன போன்ற குற்றச்சாட்டுகள் பல முறை கூறப்பட்டிருந்தன.

இருந்தாலும், அவர் தன்னைத் திருத்திக்கொள்ளவில்லை. மாறாக, 2024 சூலை 2ஆம் நாள் அவர் பேசியது அனைவரையும் அதிர்வு கொள்ள வைத்தது. கடந்த 25 ஆண்டுகளாகத் தான் ஏகலைவன் போன்று ஆர்.எஸ்.எஸ். தொண்டனாகத் தொடர்ந்து வருவதாக வெளிப்படையாகவே தெரிவிக்கத் துணிந்தார்.

ஒன்றிய அரசின் மேல் எதிர்க்கட்சிகள் கூறும் குற்றச்சாட்டுகள் அல்லது அவர்கள் கொண்டு வரும் தீர்மானங்கள் என எதையும் ஏற்க மறுக்கும் போக்கை சகதீப் தன்கர் கடைப்பிடித்து வருகிறார். ஆனால், ஆளும் கட்சி உறுப்பினர்கள் பலர், எதிர்க்கட்சியினரைக் குறை கூறப் பெரிதும் வாய்ப்பினை வழங்குகிறார். எல்லை மீறிப் போகும் இத்தகைய செயல்பாடுகளைக் கண்ட எதிர்க்கட்சியினர், வேறு வழியின்றி 5 பெரும் குற்றச்சாட்டுகளைக் குறிப்பிட்டு, குடியரசுத் துணைத் தலைவரும் மாநிலங்களவைத் தலைவருமான சகதீப் தன்கர் அவர்களைப் பொறுப்பு நீக்கம் செய்யும் முன்னறிவிப்பினை 2024 திசம்பர் 10ஆம் நாளன்று தாக்கல் செய்தனர். இதில், இந்தியக் கம்யூனிஸ்டுக் கட்சி உள்ளிட்ட பல்வேறு கட்சிகளின் 60 உறுப்பினர்கள் ஒப்பமிட்டிருந்தனர்.

மாநிலங்களவைத் தலைவர் மீதான பொறுப்பு நீக்க முன்னறிவிப்பு என்பதால், இதனை ஆய்வு செய்த மாநிலங்களவைத் துணைத் தலைவர், இரண்டு காரணிகளைச் சுட்டிக்காட்டி திசம்பர் 19 அன்று முன்னறிவிப்பினை ஏற்க மறுத்துவிட்டார். சகதீப் தன்கர் என்ற பெயரினை எழுதிய முறை தவறு என்பதும், 14 நாள்கள் முன்னறிவிப்பு இல்லை என்பதும் அவரது முடிவாகும். மாநிலங்களவைத் தொடர் அடுத்த சில நாள்களில் ஒத்திவைக்கப்பட இருப்பதால் 14 நாள்கள் இடைவெளி இருக்க வாய்ப்பில்லை என்பது அவரது கூற்றாகும்.

இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் 67(பி), குடியரசுத் தலைவரின் பொறுப்பு நீக்கத்துக்கான விதிமுறைகளைத் தெளிவாக வரையறுக்கிறது. மாநிலங்களவையின் அப்போதைய கூட்டு உறுப்பினர்களில் பெரும்பான்மையோர் வாக்களித்துத் தீர்மானத்தை நிறைவேற்றவேண்டும்; இதனை மக்களவை ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும்; இத்தகைய தீர்மானத்துக்கு 14 நாள்கள் முன்னறிவிப்புத் தரவேண்டும். இவ்வளவுதான் பிரிவு 67(பி)இல் இருப்பவை.
குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையில் உறுப்பினர்கள் ஒப்பமிடவேண்டும் என்றோ, குற்றச்சாட்டுகளைக் கூறவேண்டுமென்றோ, அந்தக் குற்றச்சாட்டுகளை ஆய்வு செய்யவேண்டுமென்றோ 67(பி) பிரிவு அல்லது வேறு ஏதேனும் பிரிவு குறிபாகச் சொல்லவில்லை. மாநிலங்கள் அவைத் தொடர் நடந்துகொண்டிருந்தாலும் ஒத்திவைக்கப்பட்டிருந்தாலும் முடித்துவைக்கப்பட்டிருந்தாலும், எதையும் கணக்கில் கொள்ளாமல் 14 நாள்கள் இடைவெளி இருக்கவேண்டும் என்பது மட்டுமே அரசமைப்புச் சட்டத்தின் வழிகாட்டுதல் ஆகும். இந்தத் தீர்மானத்தை ஆய்யு செய்ய மாநிலங்களவைத் துணைத் தலைவருக்கு எத்தகைய உரிமையும் தரப்படவில்லை.

இன்னும் தெளிவாகச் சொல்லவேண்டுமென்றால் ஒரேயொரு உறுப்பினர் மட்டும்கூட குடியரசுத் துணைத் தலைவரை நீக்க முன்மொழிய முடியும் அப்படியொரு முன்மொழிவு தரப்பட்டு குறைந்தது 14 நாள்கள் கடந்தவுடன் அது மாநிலங்களவையின் தீர்ப்புக்குத் தானாக வந்துவிடுகிறது என்பதுதான் உண்மை நிலை.

இங்கு பதவி நீக்கத்துக்கும், குற்றச்சாட்டில் அகற்றுதல் என்பதற்குமான வேறுபாட்டினைப் புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.

குடியரசுத் தலைவர், உச்ச நீதிமன்ற, உயர்நீதிமன்ற நீதியர்கள், தலைமைத் தேர்தல் ஆணையர் போன்றோரைப் பதவி நீக்கம் செய்யும் முறை வேறு. அவர்கள் மேல் குற்றச்சாட்டுகள் இருக்கவேண்டும், அவற்றைப் புலாய்வு செய்யவேண்டும், குற்றச்சாட்டுகள் உறுதிப்படவேண்டும், நீக்கம் செய்ய மூன்றில் இரு பங்கு பெரும்பான்மை வேண்டும் என்ற நடைமுறைகள் பின்பற்றப்பட அரசமைப்புச் சட்டம் பரிந்துரைத்துள்ளது (பிரிவுகள் 61, 124(4), 124(5), 217(1பி), 324(5) ஆகியன).

ஆனால், துணைக் குடியரசுத் தலைவரின் நீக்கம் அத்தகைய நடைமுறைகளைக் கொண்டிருக்கவில்லை. நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளிலும் பெரும்பான்மையினர் வாக்களித்தால் போதுமானது. ஒன்றிய அரசின் பிரதமர் எப்படி மக்களவையில் பெரும்பான்மை பெற்றிருக்கவேண்டுமோ அப்படித்தான், துணைக் குடியரசுத் தலைவரும் இரு அவைகளின் நம்பிக்கையினைப் பெற்றிருக்கவேண்டும். குற்றச்சாட்டுகள் எதுவும் இல்லாமல் நம்பிக்கை இல்லை, பிடிக்கவில்லை என்பதே போதுமானது.

எதிர்க்கட்சியினர் நம்பிக்கையினைப் பெறவில்லை என்பதை உணர்ந்து சகதீப் தன்கர் தன்னைத் திருத்திக்கொள்ளவில்லை என்பதைத்தான் அவரது அடுத்தடுத்த செயல்பாடுகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன. எதிர்க்கட்சிகளின் நம்பிக்கையின்மையை அவர் பொறுப்புடன் நோக்குவதற்கு மாறாக, அவர்களை இழிவுபடுத்தும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகிறார். காய்களை வெட்டும் கத்தியை மருத்துவர்கள் அறுவைக்குப் பயன்படுத்த முடியாது என்று கூறி, எதிர்க்கட்சியினர் தன்னைத் தாக்கத் துருப்பிடித்த கத்தியைக் கையில் எடுத்திருக்கிறார்கள் என ஏளனம் செய்கிறார்.

நாட்டின் இரண்டாவது உயர் பொறுப்பினை ஏற்றிருக்கும் தன்னை அனைவரும் மதிக்கவேண்டும் என எதிர்பார்க்கும் துணைக் குடியரசுத் தலைவர், தான் ஏழை ஜாட் இனத்தைச் சார்ந்த வேளாண் சமூகத்திலிருந்து வந்திருப்பதாக அடிக்கடி கூறுவதை வழமையாக்கிக்கொண்டிருக்கிறார். அவர் பெற்றிருக்கும் உயர் பொறுப்புக்கு ஏற்றவாறு நடந்துகொள்ளவேண்டும் என்னும் பக்குவத்தை அவர் இன்னும் பெறவில்லை என்பது வியப்பாக உள்ளது.

குடியரசுத் தலைவரை நீக்கும் அளவுக்கான எண்ணிக்கை வலிமை எதிர்க்கட்சியினரிடம் இல்லை என்பது உண்மைதான். ஆனால், இந்த வாய்ப்பினைப் பயன்படுத்தி, மாநிலங்களவைத் தலைவரின் போக்குகளை அவையில் எடுத்துக்கூறித் திருத்துவதே எதிர்க்கட்சியினரின் நோக்கமாக இருந்தது. நாடாளுமன்ற நிகழ்வுகளைத் தம் விருப்பப்படி நடத்துவது போன்று, குடியரசுத் துணைத் தலைவரின் பதவி நீக்க முயற்சிகளையும், பா.ச.க. கையாண்டிருப்பது வெட்கப்பட வேண்டியதாகும். அவர்களது விளக்கங்கள் வேடிக்கையானவை. நிறைவேற்றும் பெரும்பான்மை இல்லை என்பது மட்டுமே ஓர் அடிப்படையாகிவிட முடியாது.

ஆட்சியாளருக்கு எதிரான எதிர்ப்புத் தீர்மானங்களை உலகெங்கும் உள்ள மக்களாட்சி நாடாளுமன்ற அவைகள் பயன்படுத்தி வருகின்றன. உள்ளாட்சி அமைப்புகளிலிருந்து, உலக நாடுகளின் அவை வரை இது நடைபெறுவதுதான். உலக நாடுகளின் பொது அவையில் இத்தகைய எதிர்ப்பு அல்லது ஏற்புத் தீர்மானங்கள் வந்துகொண்டே இருக்கின்றன. உலக நாடுகள் அவையின் பாதுகாப்பு மன்றத்திலும் இது தொடர்கிறது. அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, பிரான்சு ஆகிய நிலையான உறுப்பினர்கள் கொண்டுவரும் தீர்மானங்களை ரசியா, சீன ஆகியன எதிர்த்து வாக்களித்துத் தோற்கடிப்பதும், இவர்கள் கொண்டுவருவதை அவர்கள் தோற்கடிப்பதும் நடந்துகொண்டே இருக்கின்றன.

ஆனால், குடியரசுத் துணைத் தலைவர் பதவி நீக்கத்தில் விரிவான உரையாடல்களைக்கூட பா.ச.க. விரும்பவில்லை. ஒவ்வொரு நிலையிலும் மக்களாட்சியின் மரபுகள் – மாண்புகள் தொடர்ந்து பா.ச.க. ஆட்சியில் மறைந்து வருவது கண்கூடாகத் தெரிகிறது.